مقالة حاضر به مقایسة اثربخشی دو شیوة ساخت نقشه‌های مفهومی توسط فراگیران و ارائة نقشه‌های از قبل آماده شده بر یادداری، درک و حل مسئله برای در نظرگرفتن سبک یادگیری آزمودنی‌ها پرداخته است. اثرات کاربندی‌ها از طریق دو آزمون پیشرفت تحصیلی که دارای شاخص‌های قابل قبول روایی و پایایی بودند، مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری سبک یادگیری وابسته به زمینه و نابسته به زمینه، آزمودنی‌ها از آزمون گروهی اشکال نهفته استفاده شد. پژوهش بر اساس طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون طراحی شده است. شش کلاس به روش نمونه‌گیری هدفمند به‌عنوان 4 گروه آزمایشی و 2 گروه کنترل انتخاب شدند. در دو گروه آزمایشی، نقشه‌های از قبل آماده شده به آزمودنی‌ها ارائه شد و اعضای دو گروه آزمایشی دیگر به تهیة نقشه‌های مفهومی پرداختند. در گروه‌های کنترل نیز آزمودنی‌ها به‌شیوة مرسوم به یادگیری متن‌های درسی مشابه پرداختند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که ارائة نقشة مفهومی در شرایطی که سبک یادگیری آزمودنی‌ها وابسته به زمینه باشد نسبت به ساخت تأثیر بیشتری دارد و ساخت نقشة مفهومی در شرایطی که آزمودنی‌ها دارای سبک نابسته به زمینه باشند بر ارائة نقشة مفهومی برتری دارد. بدون در نظر گرفتن سبک یادگیری هیچ‌کدام از این دو روش برتری چشم‌گیری نسبت به هم نداشتند.
واژه‌های کلیدی: نقشة مفهومی، سبک یادگیری، پیشرفت تحصیلی، حل مسئله
)
ارسال نظر در مورد این مقاله