هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روان درمانگری گروهی با رویکرد «تحلیل رفتار متقابل» (T.A) بر شیوه‌های رویارویی با استرس نوجوانان می‌باشد.
بدین منظور یکی از دبیرستان‌های ناحیه پنج مشهد انتخاب و پرسشنامه شیوه‌های رویارویی موس و بلینگز در مورد 117 نفر از دانش‌آموزان 14 الی 18 ساله اجرا شد. سپس از میان 48 نفر دانش‌آموز نوجوان که بر اساس نتایج پرسشنامه مذکور هیجان‌مدار تشخیص داده شده بودند، پس از مصاحبه اولیه، از نظر سن، معدل نمرات تحصیلی، وضعیت تحصیلی، سواد والدین و طبقه اقتصادی، غربال و در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت همتاسازی شده جایگزین شدند که اعضای هر گروه 10 نفر بودند. اعضای گروه آزمایش 12 جلسه روان درمانی گروهیبا رویکرد «تحلیل رفتار متقابل» دریافت نمودند. پس از اتمام جلسات روان درمانی گروهی با رویکرد «تحلیل رفتار متقابل» اعضای هر دو گروه آزمایش و کنترل با پرسشنامه مذکور مورد پس‌آزمون قرار گرفتند.
پژوهش حاضر به دنبال آزمون این فرضیه‌ها بود که روان درمان گروهی با رویکرد «تحلیل رفتار متقابل» موجب کاهش هیجان‌مداری و افزایش مسأله‌مداری نوجوانان در رویارویی با استرس می‌شود. برای آزمون فرضیه‌ها از «t» تفاضل جهت بررسی تفاوت بین تفاضل میانگین‌های دو گروه همبسته استفاده شده است. روش مذکور تأثیر معنی‌داری (000/0 p
)
ارسال نظر در مورد این مقاله