چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری دانش آموزان دختر خانواده های طلاق است. در این تحقیق از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد.جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر خانواده های طلاق در مقطع دبیرستان و در منطقه 7 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 89-88 تشکیل می دادند. به این ترتیب که از بین مدارس دبیرستان منطقه 7 استان تهران، یک مدرسه به تصادف انتخاب کرده و سپس فهرستی از اسامی دانش آموزان دختر خانواده های طلاق را لیست کردیم و از بین آنان 16 نفر که از پایه اول 6 نفر و در پایه های دوم و سوم در هر پایه 5 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه سازگاری سینگ و سینا (94/0= α) پاسخ دادند. 10 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای (دو جلسه در هفته) در گروه آزمایشی اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس صورت گرفته است. نتیجه پژوهش نشان داد که آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری فرزندان خانواده های طلاق با ضریب اطمینان 99/ . موثر بوده است. براساس یافته های پژوهش حاضر به مشاوران و روان شناسان پیشنهاد می شود از آموزش خودمتمایزسازی به شیوه گروهی به عنوان یک روش کارآمد جهت افزایش میزان سازگاری نوجوانان استفاده کنند.
کاظمیان, سمیه, & اسمعیلی, معصومه. (1391). اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری نوجوانان خانواده های طلاق. پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره, 2(1), -. doi: 10.22067/ijap.v2i1.10390
MLA
سمیه کاظمیان; معصومه اسمعیلی. "اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری نوجوانان خانواده های طلاق", پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره, 2, 1, 1391, -. doi: 10.22067/ijap.v2i1.10390
HARVARD
کاظمیان, سمیه, اسمعیلی, معصومه. (1391). 'اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری نوجوانان خانواده های طلاق', پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره, 2(1), pp. -. doi: 10.22067/ijap.v2i1.10390
VANCOUVER
کاظمیان, سمیه, اسمعیلی, معصومه. اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر افزایش میزان سازگاری نوجوانان خانواده های طلاق. پژوهش های روان شناسی بالینی و مشاوره, 1391; 2(1): -. doi: 10.22067/ijap.v2i1.10390
)
ارسال نظر در مورد این مقاله